Κατάδυση στα -123 μέτρα Αύγουστος 2002

Η ομάδα μας αποτελείτο από τους:

• Πέτρου Γεώργιος (Εκπαιδευτής Εκπαιδευτών Trimix) Αρχηγός κατάδυσης
• Βανδώρος Γεώργιος (Εκπαιδευτής Αυτοδυτών και Αυτοδύτης Trimix)
• Οκταποδάς Σταύρος (Εκπαιδευτής Αυτοδυτών και Αυτοδύτης Trimix)
• Μαύρος Βασίλης (Εκπαιδευτής Αυτοδυτών και Αυτοδύτης Trimix) αυτοδύτης υποστήριξης στα 60 μέτρα.

Πέραν των Hellas underwater Explorers  στην υποστήριξη της κατάδυσης συμμετείχαν και 2 ομάδες με σκοπό την απόκτηση εμπειρίας,  οι Loutraki Yellow Submarine και οι Ionian Divers. Ήταν μια μεγάλη ευκαιρία για αυτά τα νεόδμητα (τότε) καταδυτικά κέντρα να συμμετάσχουν σε μια τέτοια οργάνωση κατάδυσης και να γνωρίσουν τι σημαίνει Τεχνική κατάδυση και πως οργανώνεται.

Μια πολυπληθής ομάδα ανθρώπων, καταδυόμενων και μη, συγκεντρώθηκε πρωί πρωί στην Μυλοκοπή Λουτρακίου, μια παραλία που τότε δεν ήταν τόσο ευρέως γνωστή όπως σήμερα. Μετά από ευρεία συζήτηση όλοι μας είχαμε αναλάβει από μια υπευθυνότητα.

Μια ομάδα με σκάφος πήγε και έριξε γραμμή και έστησε και την μπάρα αποσυμπίεσης, δύσκολη διαδικασία καθώς είχε καιρό, κύμα. Υπήρξε το ερώτημα για το εάν πρέπει να καταδυθούμε. Η ετυμηγορία ήταν θετική. Αφού τοποθετήθηκαν και οι φιάλες αποσυμπίεσης ,βάρη, μπουκαλάκια με νερό, κάποιο πινακάκι, και ότι άλλο οφείλει να έχει η μπάρα, οι δύτες είναι έτοιμοι να ξεκινήσουν......

Αν και ήδη εκπαιδευτές αυτοδυτών οι μόλις πιστοποιημένοι στο επίπεδο Advanced Trimix Γιώργος Βανδώρος και Οκταποδάς Σταύρος ήταν έτοιμοι να βαπτιστούν με μια μοναδική κατάδυση σε ένα μεγάλο βάθος όπως αυτό των 125-130 μέτρα. Βασικός δύτης υποστήριξης στα βαθιά ο εκπαιδευτής  και Trimix diver ο Βασίλης Μαύρος.

Σαν εκπαιδευτής τους εγώ ήμουν σίγουρος για την επάρκειά τους. Φυσιολογία, Ψυχολογία, Εξοπλισμός, Πλάνο κατάδυσης, Οργάνωση κατάδυσης, όλα έτοιμα και οι δύτες ξεκινούν. Το ντύσιμο πάνω στο σκάφος  ταλαιπωρητικό καθώς κούναγε πολύ. Το ίδιο και η παραμονή στην επιφάνεια.

Μόλις καταδυθήκαμε welcome to Paradise. Ο βυθός μαγικός όπως πάντα και εμείς ενθουσιασμένοι για αυτό που θα ζούσαμε. Το απέραντο γαλάζιο μας αγκαλιάζει ενώ εμείς κρεμόμαστε πάνω από έναν βαθύ σκοτεινό σύμπαν. Συνεννοούμεθα μια τελευταία φορά και αδειάζουμε τα BCD μας. Ταξιδεύουμε στο διάστημα, βυθιζόμαστε όλο και πιο πολύ στο μαύρο. Όλοι μας γύρω από το χονδρό σχοινί της γραμμής να επανελέγχουμε τα πάντα. Ξεκινήσαμε έχοντας στο στόμα μας  Eanitrox και σταματάμε αιωρούμενοι βαθύτερα για να αλλάξουμε σε Trimix.  Η αλλαγή στο μείγμα γίνεται απόλυτα ελεγχόμενα και συνεχίζουμε για το στόχο μας τα 130 μέτρα. Γύρω στα 70 μέτρα σταματάει ο δύτης υποστήριξης και εμείς συνεχίζουμε. Η κατάδυση είναι πολύ απολαυστική πραγματικά και αυτό φαίνεται στα πρόσωπά μας. Όλα εξαιρετικά.  Βαθύτερα είμαι εγώ με τον Σταύρο και λίγο από πάνω μας είναι ο Γιώργος ο οποίος μας τραβάει video. Ξεπερνάμε τα 100 μέτρα.

Αλλά επειδή η ζωή κρύβει πολλές συγκινήσεις έτσι και σε αυτήν την κατάδυση δεν μας άφησε παραπονεμένους ...

Στα βαθιά, λίγο μετά τα 110 μέτρα ξαφνικά ακούμε έναν εκκωφαντικό θόρυβο, μια έκρηξη. Το housing της βιντεοκάμερας  έσκασε στα χέρια του Γιώργου (παρά τις διαβεβαιώσεις της κατασκευάστριας εταιρίας ότι πήγαινε πολύ βαθύτερα) και καταστράφηκε το housing και η βιντεοκάμερα. Κομμάτια τους πέφτουν και κατευθύνονται στον πυθμένα..Housing και videocamera αξίας 15.000 ευρώ (ακριβή camera) ........ Σώζουμε ευτυχώς τα φώτα και ένα μεγάλο LCD εξωτερικό monitor. Δυστυχώς όταν τα βγάλαμε πάνω αυτά τα δύο, φώτα και monitor χάθηκαν μυστηριωδώς..........κάποιος τα βούτηξε.....

Η κατάδυσή μας συνεχίζεται κανονικά και λίγο πιο κάτω διακρίνουμε έναν ξανθό αμμώδη βυθό. Καθόμαστε στα γόνατά μας και νιώθουμε όλη αυτήν την αγαλλίαση  ψυχής που απλόχερα μας προσφέρει η θάλασσα. Ησυχία και αρμονία, θετική ενέργεια.

Ξεκινάμε κάθετη ανάδυση και αρχίζουμε να κάνουμε τις βαθιές στάσεις αποσυμπίεσης, πρώτη στάση στα 78 μέτρα. Κάνουμε τίς ενδιάμεσα και φθάνουμε στις ρηχές όπου και θα δαπανήσουμε πολύ χρόνο. Εαν κάποιος ρωτήσει που ξεκινάνε οι ρηχές η απάντηση είναι ότι εξαρτάται από πολλούς παράγοντες όπως πχ το μέγιστο βάθος, ο χρόνος παραμονής και τα μείγματα. Εμάς οι ρηχές μας "ας πούμε" ξεκινάγανε από τα 21 μέτρα. Διψασμένοι με το αγαπημένο μας χόμπι, η μακρόχρονη διαδικασία αποσυμπίεσης αιωρούμενοι με κύμα και ρεύμα μας φαίνεται ένα απολαυστικό παιχνίδι. Η γοητεία του "δικού μας ονείρου". Οι χρόνοι αποσυμπίεσης τελειώνουν όπου και αναδυόμαστε στην επιφάνεια. Οι φύλακες άγγελοι ομάδα υποστήριξης βυθού και επιφανείας μας βοηθάνε πάρα πολύ, σηκώνουν και την βαριά αλλά σταθερή γραμμή και το σκάφος πλέει προς την παραλία. Ο καιρός ηρέμησε και όλα δείχνουν πιο όμορφα. Τα σώματα μας πιο ξεκούραστα από όταν μπήκαμε και η ψυχή μας γεμάτη. Όλες οι ομάδες μαζευόμαστε και επιβεβαιώνουμε ότι όλα και όλοι είναι μια χαρά.

Και ως συνηθίζεται καταλήξαμε σε μια ψαροταβέρνα του Λουτρακίου σαφέστατα ικανοποιημένοι με την γλυκιά κούραση να μας φλερτάρει συζητώντας τα πάντα για την κατάδυση.

Τώρα  πια, μετά από 20 περίπου χρόνια, με χαρά βλέπω πως οι κόποι μου δεν πήγαν χαμένοι και πάρα πολλά άτομα από εκείνες τις παρέες έγιναν επαγγελματίες και συνεχίζουν επιτυχημένα στον χώρο της αγαπημένης μας κατάδυσης.