Σπηλαιοκατάδυση – Εξερεύνηση Μελισάνη Κεφαλονιά

Αναμφίβολα το πιό γνωστό λιμνοσπήλαιο της Κεφαλονιάς είναι η Μελισάνη με μύθους και θρύλους χαμένους στους αιώνες. Ένα πολύ θεαματικό χερσαίο αλλά και υποβρύχιο περιβάλον, το απόλυτο σύμβολο της περιοχής. Οι HUE ήρθαμε για μια ακόμη εξερευνητική αποστολή με μια μικρή ομάδα αυτή τη φορά αποτελούμενη από τους Γιώργο Πέτρου, Νάσσο Ζερβόπουλο, Κυπραίο Τάσο και Γραβάνη Ηλία. Και βυθιστήκαμε στο απόλυτο μπλέ λες και πετάγαμε στο σύμπαν.

Τις προηγούμενες φορές η ομάδα μας αποτελείτο από πάρα πολλά άτομα, έως και 35, καταδυόμενους και μη φυσικά. Πραγματοποιήσαμε πολλές εξερευνητικές αποστολές και σχολεία σπηλαιοκατάδυσης φέρνοντας αρχικά τους Κο Joe Odom (USA) και Κο Michal Piskula (Τσεχία) για εκπαιδευτές και εν συνεχεία με εκπαιδευτή τον Γιώργο Πέτρου. Όσες φορές και να καταδυθείς σε αυτά τα σπήλαια όλο και κάτι καινούργιο, συναρπαστικό θα ανακαλύψεις.

Το βάραθρο της Μελισάνης ευρίσκεται περίπου 2 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της καταπράσινης Σάμης. Πολύ κοντά στη θάλασσα. Η φυσική είσοδος του σπηλαίου είναι κατακόρυφη διαστάσεων 40 x 50 m² και δημιουργήθηκε από την πτώση ενός τμήματος της οροφής προφανώς λόγω ενός σεισμού. Για την καλύτερη πρόσβαση σε αυτή κατασκεύστηκε μια τεχνητή είσοδος με σκαλοπάτια και έναν μακρύ κατηφορικό υπόγειο διάδρομο. Η λίμνη βρίσκεται περίπου 20 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους και το βάθος των νερών της λίμνης φθανει τα 40 μέτρα περίπου. Ο χερσαίος χώρος είναι εντυπωσιακός με τα ψηλά τοιχώματα να δεσπόζουν και με σταλακτιτικό υλικό να κρέμεται από αυτα.

Υπάρχει μια διαδρομή που γίνεται στα δεξιά μας με τη βάρκα και περνόντας από ένα στενό πέρασμα που δημιουργει ένα μικρό νησακι βρισκόμαστε κάτω από έναν τεράστιο θόλο σπηλαίου. Κάπου εκεί τα νερά βυθίζονται πάλι και λογικά καταλήγουν στο σπήλαιο του καραβόμυλου. Στα αριστερά μας ο επιφανειακός χώρος κατω απο τον ανοικτό θόλο και ένα τεράστιο σε διαστάσεις σπήλαιο – πλημμυρισμένο – να εξελίσεται περίπου σε 300 μέτρα μήκος. Εκεί γίνεται κατα κύριο λόγο και η περισσότερη εξερευνητική καταδυτική δραστηριότητα.

Η Μελισάνη ανακαλύφθηκε το 1951 από τον σπηλαιολόγο Πετρόχειλο και έκτοτε έχει αναπτυχθεί πάρα πολύ τουριστικά προσελκύοντας μεγάλο αριθμό επισκεπτών. Το θέαμα της λίμνης γίνεται μοναδκό όταν ο ήλιος φθάνει σε κάθετη θέση από πάνω και οι αχτίδες του δημιουργούν μια απαράμιλλη τυρκουαζ διαπερατότητα σε αυτήν. Στην αρχαιότητα, η λίμνη ήταν τόπος λατρείας του Πάνα και της νύμφης Μελισσάνθης. Ο μύθος λέει πως η Μελισσάνθη αυτοκτόνησε μέσα στη λίμνη από τη λύπη της, επειδή ο Πάνας δεν ανταποκρίθηκε στον έρωτά της. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή η βοσκοπούλα Μελισσάνθη έχασε ένα πρόβατο και καθώς προσπαθούσε να το βρει, σκόνταψε και έπεσε μέσα στη λίμνη. Μέσα στη λίμνη βρίσκεται ένα νησάκι, στο οποίο ο αρχαιολόγος Σ. Μαρινάτος ανακάλυψε ιερό του Πάνα, τα ευρήματα του οποίου βρίσκονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αργοστολίου. Τα ευρήματα αυτά είναι ένα πήλινο ειδώλιο του θεού Πάνα, ένας πήλινος δίσκος που απεικονίζει νύμφες να χορεύουν, μια πήλινη πλάκα με πομπή νυμφών καθώς και ένα μικρό πλακίδιο με ανάγλυφη γυναικεία μορφή. Το νερό εισχωρεί στα ασβεστολιθικά πετρώματα, τα διαβρώνει και δημιουργούνται κοιλώματα με μια διαδικασία που ονομάζεται καρστικοποίηση. Το 1963 διαπιστώθηκε ότι το λιμνοσπήλαιο επικοινωνεί με ολόκληρο το καρστικό δίκτυο του νησιού και μάλιστα επιβεβαιώθηκε μετά από έλεγχο με χρωματιστό νερό που ρίχτηκε στις καταβόθρες στο Αργοστόλι, στο άλλο άκρο της νήσου. Σταλακτίτες και σταλαγμίτες ηλικίας χιλιάδων ετών με περίεργα σχήματα στολίζουν το μεγαλύτερο τμήμα του υποβρύχιου σπηλαίου στο οποίο η ορατότητα είναι εξαιρετική έως και 30+ μέτρα (νιωθεις πραγματικά πως αιωρεισαι στο κενο) εάν δεν διαταραχθεί από αδέξιες κινήσεις ο πυθμένας. Πυθμένας στον οποίο διακρίνουμε να ξεκουράζονται τεράστιοι ογκόλιθοι, τμήματα της οροφής, που προφανώς έχουν αποκολληθεί λόγω κάποιου σεισμού. Το νερο είναι σχεδόν γλυκό διότι το πέρασμα της θάλασσας μεσα απο το ασβεστολιθικο υπεδαφος, ανακατευεται μαζι με τα νερα της βροχης και εκει οφειλει την σταθερά χαμηλη θερμοκρασια,στους 14-15 βαθμους Κελσιου όλο το χρόνο. Στο κέντρο της λίμνης καταδυόμενος αντικρίζεις έναν λόφο ο οποίος είναι κατ ουσίαν η οροφή που έχει πέσει και εκεί συναντάς μικρά χέλια και κέφαλους. Επίσης μέσα στη λάσπη του βρίσκεις σφαίρες και κάλυκες από τον πόλεμο του 1940.

Η ομάδα μας απόλαυσε για μια ακόμη φορά τις καταδύσεις που πραγματοποιήσαμε. Το μεγάλο μακρύ σπήλαιο στην αριστερή πλευρά της λίμνης μας πρόσφερε απλόχερα απίστευτο θέαμα από σταλαγμίτες σταλακτίτες, κουρτίνες από σταλακτιτικό υλικό με υπέροχους χρωματισμούς να ξεπροβάλουν σε κάθε πεδιλισμό μας μέσα από το σκοτάδι. Τα φώτα μας αποκάλυπταν κάθε δευτερόλεπτο κάτι καινούργιο. Στο τέλος του σπηλαίου μια τεράστια φαρδιά κολώνα ενός σταλακτίτη και σταλαγμίτη που εχουν ενωθεί αποτελεί πάντα μια καταπληκτική εικόνα βουτηγμένη στο μαύρο, στο κόκκινο χρώμα τοιχωμάτων και ιζήματος, με ένα σαλοκλινές να δημιουργεί επίπεδα αντίθεσης όρασης λόγω διαφορετικής πυκνότητας νερού. Και όπως πάντα στην επιστροφή βγαίνοντας από το σκοτάδι που φωτίζουν οι στήλες των φακών μας, ένας τεράστιος τοίχος φωτός μας υποδέχεται στον χερσαίο κόσμο ξανά.

Σημείωση:

•     Απαιτείται άδεια για να πραγματοποιηθεί κατάδυση στη λίμνη Μελισάνη

•     Απαιτείται να είσαι εκπαιδευμένος, πιστοποιημένος και έμπειρος για να πραγματοποιηθεί κατάδυση εδώ όπως και σε όλα τα σπήλαια.